شریف

شاليكاران، بذري را كه براي كاشت انتخاب مي‌نمايند، عموماً از محصول سال قبل تهيه شده است. كشاورزان بعد از برداشت برنج و خشك كردن آن مقداري بذر را بصورت شلتوك يا بصورت خوشه نگهداري مي‌نمايند تا در سال بعد از اين بذر جهت كاشت در خزانه استفاده نمايند. 

گاهي اوقات بعلت خرابي محصول، كمي بذر و يا تغيير رقم محصول، بذر را از نقاط ديگر تهيه مي‌نمايند. 

بذري كه به اين طريق تهيه شده است در جاي خشك و مناسبي نگهداري مي‌شود. بطوري كه حشرات، پرندگان و جوندگان مثل موش به آن دسترسي نداشته باشند. استفاده از اين بذر در استانهاي شمالي كشور از حدود دوم الي پنجم فروردين ماه آغاز مي‌گردد. 

عمليات جوانه‌دار نمودن بذر: 

بذر ذخيره شده در موقع كاشت بايد جهت كاشت آماده شود. بسته به ميزان بذر در داخل ظرف يا حوضي كه در حياط منزل معمولاً به اين منظور تعبيه شده مقداري آب ريخته و سپس در داخل آن نمك مي‌ريزند. معمولاً 3 تا 4 كيلوگرم نمك براي 18 ليتر آب مناسب است. 

در بعضي از مناطق شاليكاران از تخم‌مرغ تازه بعنوان معيار نمك استفاده مي‌نمايند. بدين ترتيب غلظت نمك به 08/1 تا 11/1 مي‌رسد اين غلظت در ارقام مختلف برنج متفاوت است و در ارقام ريشكدار كمتر و در ارقام بدون ريشك بيشتر است. 

وقتي محلول آب و نمك بدين طريق تهيه شد، شلتوكها را در داخل آن ريخته و خوب بهم مي‌زنند. بعلت اختلاف وزني كه بين بذرهاي سبك و سنگين بوجود مي‌آيد بذور سنگين در ته و بذور سبك در روي محلول مي‌مانند. اين بذور كه در سطح مي‌مانند بي‌ارزشمند و بايد درو ريخته شوند، زيرا داراي ارزش جوانه‌زني نيستند و به اصطلاح پوك هستند. بذوري كه در ته مي‌مانند سالم و مناسبند و چنانچه كاشته شوند توليد جوانه مي‌نمايند.